تنهایم......

اما دلتنگ آغوشی نیستم

خسته ام......

ولی به تکیه گاه نمی اندیشم

چشمهایم تر هستند و قرمز

ولی رازی ندارم

چون مدتهاست دیگر

کسی را خیلی دوست ندارم...

هوا را هر چقدر نفس بکشی ، باز برای کشیدنش بال بال میزنی . . .

عین تو ک هرچقدر باید باشی ، باز باید باشی . . .

می فهمی چ می گویم ؟

بودنت مهم است عشق من ، همین . . .

و چه زیبا گفت فروغ :

تنها صداست که میماند . . .

و امان از صدای ” تو ” که ابدی شد در گوش من !

من دلم گرفته

هر چه می روم نمی رسم

رد پای دوست

کوچه باغ عشق

سایبان زندگی کجاست ؟

.

.

.

امشب که محتاج تو ام جای تو خالی است

فردا که می یایی به سراغم نفسی نیست

.

.

.

بدون که همیشه چشم انتظارم ، بدون که تو خیالتم تنها نیستی

بدون که یه جایی یه کسی همه ی دنیاش تو هستی

اینو بدون که با فاصله ها هرگز کمرنگ نمی شی

.

.

.

عشق یعنی پاک ماندن بسیار

آب ماندن در مسیر انجماد

در حقیقت عشق یعنی سادگی

در کمال برتری ، افتادگی

دوسـت دارم بارها مـزه ی لـبانت را بچـشم !

طـعم تلخی دارد !

اما هـمین که با شـیرینی لبانم حـل میشود دلنشین است . . .

چـشمانت را دوست دارم

چـشمانی که به رنـگ عـمق شـب است

و این شـب چـقدر مـرا آرام میکند !

صـدای مـردانه ات دلم را میلرزاند

گوش هایم همیشه به انتظار شنیدن حرف هایت می نشیند . . .

دسـتان بزرگ و قوی ات

مـرا یاد یک واژه می اندازد

و آن هم ” امـنیت ” است . . .

آآغـوشت همچون دریـایی پـر تلاطم است

و مـن

چـقدر غـرق شدن در این دریـا را دوست دارم . . . !

تـ ـو فـقط مـرد من بـمان

و مـن

هـم قـول میدهم تا ابـد

بـانوی تـمام لحظاتت باشم . . .

می‌خواهم برگردم به روزهای کودکی..

آن زمان‌ها که پدر تنها قهرمان بود

عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد

بالاترین نــقطه‌ى زمین، شــانه‌های پـدر بــود

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادرهای خودم بودند

تنــها دردم، زانوهای زخمـی‌ام بودند

تنـها چیزی که می‌شکست، اسباب‌بـازی‌هایم بـود

و معنای خداحافـظ، تا فردا بود!